arguere
<uō, uī, ūtum/uitūrus 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- klar darstellen, erweisenarguerearguere
- als falsch erweisen, widerlegenarguere (nachklassischnachkl.) poetischpoetarguere (nachklassischnachkl.) poetischpoet
- beschuldigen, anklagen (aliquem alicuius rei/de re/re jemanden einer Sache/wegen einer Sacheoder od +doppelt dopp.Akkusativ akk /+accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI)arguerearguere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. arguō 2. Person 2. arguis 3. Person 3. arguit | 1. Person 1. arguimus 2. Person 2. arguitis 3. Person 3. arguunt |
| Futur | 1. Person 1. arguam 2. Person 2. argues 3. Person 3. arguet | 1. Person 1. arguemus 2. Person 2. arguetis 3. Person 3. arguent |
| Imperfekt | 1. Person 1. arguebam 2. Person 2. arguebās 3. Person 3. arguebat | 1. Person 1. arguebāmus 2. Person 2. arguebātis 3. Person 3. arguebant |
| Perfekt | 1. Person 1. arguī 2. Person 2. arguisti 3. Person 3. arguit | 1. Person 1. arguimus 2. Person 2. arguistis 3. Person 3. arguērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. arguerō 2. Person 2. argueris 3. Person 3. arguerit | 1. Person 1. arguerimus 2. Person 2. argueritis 3. Person 3. arguerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. argueram 2. Person 2. arguerās 3. Person 3. arguerat | 1. Person 1. arguerāmus 2. Person 2. arguerātis 3. Person 3. arguerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. arguam 2. Person 2. arguās 3. Person 3. arguat | 1. Person 1. arguāmus 2. Person 2. arguātis 3. Person 3. arguant |
| Imperfekt | 1. Person 1. arguerem 2. Person 2. arguerēs 3. Person 3. argueret | 1. Person 1. arguerēmus 2. Person 2. arguerētis 3. Person 3. arguerent |
| Perfekt | 1. Person 1. arguerim 2. Person 2. argueris 3. Person 3. arguerit | 1. Person 1. arguerimus 2. Person 2. argueritis 3. Person 3. arguerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. arguissem 2. Person 2. arguissēs 3. Person 3. arguisset | 1. Person 1. arguissēmus 2. Person 2. arguissētis 3. Person 3. arguissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | argue! | arguite! |
| Futur | 2. Person 2. arguito! 3. Person 3. arguito! | 2. Person 2. arguitōte! 3. Person 3. arguunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | arguere |
| Perfekt | arguisse |
| Futur | argūitūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | arguens, arguentis |
| Futur | argūitūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | arguendī |
|---|---|
| Dativ | arguendō |
| Akkusativ | ad arguendum |
| Ablativ | arguendō |
Supinum
| argūtum |