apologare
<ō, āvī, ātum 1.>L. Annaeus Seneca d. J. Sen.Übersicht aller Übersetzungen
- verwerfen, verschmähenapologāreapologāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. apologō 2. Person 2. apologās 3. Person 3. apologat | 1. Person 1. apologāmus 2. Person 2. apologātis 3. Person 3. apologant |
Futur | 1. Person 1. apologābō 2. Person 2. apologābis 3. Person 3. apologābit | 1. Person 1. apologābimus 2. Person 2. apologābitis 3. Person 3. apologābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. apologābam 2. Person 2. apologābās 3. Person 3. apologābat | 1. Person 1. apologābāmus 2. Person 2. apologābātis 3. Person 3. apologābant |
Perfekt | 1. Person 1. apologāvī 2. Person 2. apologāvisti 3. Person 3. apologāvit | 1. Person 1. apologāvimus 2. Person 2. apologāvistis 3. Person 3. apologāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. apologāverō 2. Person 2. apologāveris 3. Person 3. apologāverit | 1. Person 1. apologāverimus 2. Person 2. apologāveritis 3. Person 3. apologāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. apologāveram 2. Person 2. apologāverās 3. Person 3. apologāverat | 1. Person 1. apologāverāmus 2. Person 2. apologāverātis 3. Person 3. apologāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. apologem 2. Person 2. apologēs 3. Person 3. apologet | 1. Person 1. apologēmus 2. Person 2. apologētis 3. Person 3. apologent |
Imperfekt | 1. Person 1. apologārem 2. Person 2. apologārēs 3. Person 3. apologāret | 1. Person 1. apologārēmus 2. Person 2. apologārētis 3. Person 3. apologārent |
Perfekt | 1. Person 1. apologāverim 2. Person 2. apologāveris 3. Person 3. apologāverit | 1. Person 1. apologāverimus 2. Person 2. apologāveritis 3. Person 3. apologāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. apologāvissem 2. Person 2. apologāvissēs 3. Person 3. apologāvisset | 1. Person 1. apologāvissēmus 2. Person 2. apologāvissētis 3. Person 3. apologāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | apologā! | apologāte! |
Futur | 2. Person 2. apologāto! 3. Person 3. apologāto! | 2. Person 2. apologātōte! 3. Person 3. apologanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | apologāre |
Perfekt | apologāvisse |
Futur | apologātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | apologāns, apologantis |
Futur | apologātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | apologandī |
---|---|
Dativ | apologandō |
Akkusativ | ad apologandum |
Ablativ | apologandō |
Supinum
apologātum |