apolactizare
<ō, āvī, ātum 1.>T. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
- fortstoßen, verschmähenapolactizāreapolactizāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. apolactizō 2. Person 2. apolactizās 3. Person 3. apolactizat | 1. Person 1. apolactizāmus 2. Person 2. apolactizātis 3. Person 3. apolactizant |
| Futur | 1. Person 1. apolactizābō 2. Person 2. apolactizābis 3. Person 3. apolactizābit | 1. Person 1. apolactizābimus 2. Person 2. apolactizābitis 3. Person 3. apolactizābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. apolactizābam 2. Person 2. apolactizābās 3. Person 3. apolactizābat | 1. Person 1. apolactizābāmus 2. Person 2. apolactizābātis 3. Person 3. apolactizābant |
| Perfekt | 1. Person 1. apolactizāvī 2. Person 2. apolactizāvisti 3. Person 3. apolactizāvit | 1. Person 1. apolactizāvimus 2. Person 2. apolactizāvistis 3. Person 3. apolactizāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. apolactizāverō 2. Person 2. apolactizāveris 3. Person 3. apolactizāverit | 1. Person 1. apolactizāverimus 2. Person 2. apolactizāveritis 3. Person 3. apolactizāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. apolactizāveram 2. Person 2. apolactizāverās 3. Person 3. apolactizāverat | 1. Person 1. apolactizāverāmus 2. Person 2. apolactizāverātis 3. Person 3. apolactizāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. apolactizem 2. Person 2. apolactizēs 3. Person 3. apolactizet | 1. Person 1. apolactizēmus 2. Person 2. apolactizētis 3. Person 3. apolactizent |
| Imperfekt | 1. Person 1. apolactizārem 2. Person 2. apolactizārēs 3. Person 3. apolactizāret | 1. Person 1. apolactizārēmus 2. Person 2. apolactizārētis 3. Person 3. apolactizārent |
| Perfekt | 1. Person 1. apolactizāverim 2. Person 2. apolactizāveris 3. Person 3. apolactizāverit | 1. Person 1. apolactizāverimus 2. Person 2. apolactizāveritis 3. Person 3. apolactizāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. apolactizāvissem 2. Person 2. apolactizāvissēs 3. Person 3. apolactizāvisset | 1. Person 1. apolactizāvissēmus 2. Person 2. apolactizāvissētis 3. Person 3. apolactizāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | apolactizā! | apolactizāte! |
| Futur | 2. Person 2. apolactizāto! 3. Person 3. apolactizāto! | 2. Person 2. apolactizātōte! 3. Person 3. apolactizanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | apolactizāre |
| Perfekt | apolactizāvisse |
| Futur | apolactizātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | apolactizāns, apolactizantis |
| Futur | apolactizātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | apolactizandī |
|---|---|
| Dativ | apolactizandō |
| Akkusativ | ad apolactizandum |
| Ablativ | apolactizandō |
Supinum
| apolactizātum |