annectere
<nectō, nexuī, nexum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- anknüpfen, anbinden (aliquid alicui rei/ad aliquid etwas an etwas)an-necterean-nectere
- verbinden (aliquid alicui rei etwas mit etwas)an-nectere figurativ, in übertragenem Sinnfigan-nectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- zusammenhängenan-nectere im Passivan-nectere im Passiv
- hinzufügen deutsch annektieren = gewaltsam aneignen,an-necterean-nectere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. annectō 2. Person 2. annectis 3. Person 3. annectit | 1. Person 1. annectimus 2. Person 2. annectitis 3. Person 3. annectunt |
| Futur | 1. Person 1. annectam 2. Person 2. annectes 3. Person 3. annectet | 1. Person 1. annectemus 2. Person 2. annectetis 3. Person 3. annectent |
| Imperfekt | 1. Person 1. annectebam 2. Person 2. annectebās 3. Person 3. annectebat | 1. Person 1. annectebāmus 2. Person 2. annectebātis 3. Person 3. annectebant |
| Perfekt | 1. Person 1. annexuī 2. Person 2. annexuisti 3. Person 3. annexuit | 1. Person 1. annexuimus 2. Person 2. annexuistis 3. Person 3. annexuērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. annexuerō 2. Person 2. annexueris 3. Person 3. annexuerit | 1. Person 1. annexuerimus 2. Person 2. annexueritis 3. Person 3. annexuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. annexueram 2. Person 2. annexuerās 3. Person 3. annexuerat | 1. Person 1. annexuerāmus 2. Person 2. annexuerātis 3. Person 3. annexuerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. annectam 2. Person 2. annectās 3. Person 3. annectat | 1. Person 1. annectāmus 2. Person 2. annectātis 3. Person 3. annectant |
| Imperfekt | 1. Person 1. annecterem 2. Person 2. annecterēs 3. Person 3. annecteret | 1. Person 1. annecterēmus 2. Person 2. annecterētis 3. Person 3. annecterent |
| Perfekt | 1. Person 1. annexuerim 2. Person 2. annexueris 3. Person 3. annexuerit | 1. Person 1. annexuerimus 2. Person 2. annexueritis 3. Person 3. annexuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. annexuissem 2. Person 2. annexuissēs 3. Person 3. annexuisset | 1. Person 1. annexuissēmus 2. Person 2. annexuissētis 3. Person 3. annexuissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | annecte! | annectite! |
| Futur | 2. Person 2. annectito! 3. Person 3. annectito! | 2. Person 2. annectitōte! 3. Person 3. annectunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | annectere |
| Perfekt | annexuisse |
| Futur | annexūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | annectens, annectentis |
| Futur | annexūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | annectendī |
|---|---|
| Dativ | annectendō |
| Akkusativ | ad annectendum |
| Ablativ | annectendō |
Supinum
| annexum |