ablocare
<ō, āvī, ātum 1.>C. Suetonius Tranquillus Suet.Übersicht aller Übersetzungen
- verpachten, vermietenab-locāreab-locāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. ablocō 2. Person 2. ablocās 3. Person 3. ablocat | 1. Person 1. ablocāmus 2. Person 2. ablocātis 3. Person 3. ablocant |
| Futur | 1. Person 1. ablocābō 2. Person 2. ablocābis 3. Person 3. ablocābit | 1. Person 1. ablocābimus 2. Person 2. ablocābitis 3. Person 3. ablocābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. ablocābam 2. Person 2. ablocābās 3. Person 3. ablocābat | 1. Person 1. ablocābāmus 2. Person 2. ablocābātis 3. Person 3. ablocābant |
| Perfekt | 1. Person 1. ablocāvī 2. Person 2. ablocāvisti 3. Person 3. ablocāvit | 1. Person 1. ablocāvimus 2. Person 2. ablocāvistis 3. Person 3. ablocāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. ablocāverō 2. Person 2. ablocāveris 3. Person 3. ablocāverit | 1. Person 1. ablocāverimus 2. Person 2. ablocāveritis 3. Person 3. ablocāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. ablocāveram 2. Person 2. ablocāverās 3. Person 3. ablocāverat | 1. Person 1. ablocāverāmus 2. Person 2. ablocāverātis 3. Person 3. ablocāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. ablocem 2. Person 2. ablocēs 3. Person 3. ablocet | 1. Person 1. ablocēmus 2. Person 2. ablocētis 3. Person 3. ablocent |
| Imperfekt | 1. Person 1. ablocārem 2. Person 2. ablocārēs 3. Person 3. ablocāret | 1. Person 1. ablocārēmus 2. Person 2. ablocārētis 3. Person 3. ablocārent |
| Perfekt | 1. Person 1. ablocāverim 2. Person 2. ablocāveris 3. Person 3. ablocāverit | 1. Person 1. ablocāverimus 2. Person 2. ablocāveritis 3. Person 3. ablocāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. ablocāvissem 2. Person 2. ablocāvissēs 3. Person 3. ablocāvisset | 1. Person 1. ablocāvissēmus 2. Person 2. ablocāvissētis 3. Person 3. ablocāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | ablocā! | ablocāte! |
| Futur | 2. Person 2. ablocāto! 3. Person 3. ablocāto! | 2. Person 2. ablocātōte! 3. Person 3. ablocanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | ablocāre |
| Perfekt | ablocāvisse |
| Futur | ablocātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | ablocāns, ablocantis |
| Futur | ablocātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | ablocandī |
|---|---|
| Dativ | ablocandō |
| Akkusativ | ad ablocandum |
| Ablativ | ablocandō |
Supinum
| ablocātum |