abdicare
<ab-dicō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- lossagen (se tutelā sich von der Unterhaltspflicht)ab-dicāreab-dicāre
- verstoßenab-dicāre (nachklassischnachkl.)ab-dicāre (nachklassischnachkl.)
- abschaffenab-dicāre (nachklassischnachkl.)ab-dicāre (nachklassischnachkl.)
- filium abdicareseinen Sohn verstoßenfilium abdicare
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. abdicō 2. Person 2. abdicās 3. Person 3. abdicat | 1. Person 1. abdicāmus 2. Person 2. abdicātis 3. Person 3. abdicant |
| Futur | 1. Person 1. abdicābō 2. Person 2. abdicābis 3. Person 3. abdicābit | 1. Person 1. abdicābimus 2. Person 2. abdicābitis 3. Person 3. abdicābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. abdicābam 2. Person 2. abdicābās 3. Person 3. abdicābat | 1. Person 1. abdicābāmus 2. Person 2. abdicābātis 3. Person 3. abdicābant |
| Perfekt | 1. Person 1. abdicāvī 2. Person 2. abdicāvisti 3. Person 3. abdicāvit | 1. Person 1. abdicāvimus 2. Person 2. abdicāvistis 3. Person 3. abdicāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. abdicāverō 2. Person 2. abdicāveris 3. Person 3. abdicāverit | 1. Person 1. abdicāverimus 2. Person 2. abdicāveritis 3. Person 3. abdicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. abdicāveram 2. Person 2. abdicāverās 3. Person 3. abdicāverat | 1. Person 1. abdicāverāmus 2. Person 2. abdicāverātis 3. Person 3. abdicāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. abdicem 2. Person 2. abdicēs 3. Person 3. abdicet | 1. Person 1. abdicēmus 2. Person 2. abdicētis 3. Person 3. abdicent |
| Imperfekt | 1. Person 1. abdicārem 2. Person 2. abdicārēs 3. Person 3. abdicāret | 1. Person 1. abdicārēmus 2. Person 2. abdicārētis 3. Person 3. abdicārent |
| Perfekt | 1. Person 1. abdicāverim 2. Person 2. abdicāveris 3. Person 3. abdicāverit | 1. Person 1. abdicāverimus 2. Person 2. abdicāveritis 3. Person 3. abdicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. abdicāvissem 2. Person 2. abdicāvissēs 3. Person 3. abdicāvisset | 1. Person 1. abdicāvissēmus 2. Person 2. abdicāvissētis 3. Person 3. abdicāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | abdicā! | abdicāte! |
| Futur | 2. Person 2. abdicāto! 3. Person 3. abdicāto! | 2. Person 2. abdicātōte! 3. Person 3. abdicanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | abdicāre |
| Perfekt | abdicāvisse |
| Futur | abdicātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | abdicāns, abdicantis |
| Futur | abdicātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | abdicandī |
|---|---|
| Dativ | abdicandō |
| Akkusativ | ad abdicandum |
| Ablativ | abdicandō |
Supinum
| abdicātum |