Deutsch-Latein Übersetzung für "dis"
"dis" Latein Übersetzung
dis
Adjektiv, adjektivisch adj <dītis; Komparativkomp dītior, dītius; Superlativsup dītissimus, a, um; klassischklass. nurSuperlativ sup>Übersicht aller Übersetzungen
- dīs → siehe „dīves“dīs → siehe „dīves“
Dis
Maskulinum m <Dītis>Übersicht aller Übersetzungen
- Pluton Gott der UnterweltDīs MythologieMYTHDīs MythologieMYTH
- UnterweltDīs P. Vergilius MaroVerg. MythologieMYTH übertragen gebraucht, metonymischmetonDīs P. Vergilius MaroVerg. MythologieMYTH übertragen gebraucht, metonymischmeton
- TeufelDīs (mittellateinischmlat.) MythologieMYTHDīs (mittellateinischmlat.) MythologieMYTH
Deklinationen
Singular | |
---|---|
Nominativ | singular sg Dis |
Genitiv | singular sg Ditis |
Dativ | singular sg Diti |
Akkusativ | singular sg Ditem |
Ablativ | singular sg Dite |
Vokativ | singular sg Dis |
Übersicht aller Übersetzungen
- ohne Schuhe, barfußdis-calceātusdis-calceātus
discupere
<cupō, cupīvī, cupītum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. discupō 2. Person 2. discupis 3. Person 3. discupit | 1. Person 1. discupimus 2. Person 2. discupitis 3. Person 3. discupunt |
Futur | 1. Person 1. discupam 2. Person 2. discupes 3. Person 3. discupet | 1. Person 1. discupemus 2. Person 2. discupetis 3. Person 3. discupent |
Imperfekt | 1. Person 1. discupebam 2. Person 2. discupebās 3. Person 3. discupebat | 1. Person 1. discupebāmus 2. Person 2. discupebātis 3. Person 3. discupebant |
Perfekt | 1. Person 1. discupīvī 2. Person 2. discupīvisti 3. Person 3. discupīvit | 1. Person 1. discupīvimus 2. Person 2. discupīvistis 3. Person 3. discupīvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. discupīverō 2. Person 2. discupīveris 3. Person 3. discupīverit | 1. Person 1. discupīverimus 2. Person 2. discupīveritis 3. Person 3. discupīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. discupīveram 2. Person 2. discupīverās 3. Person 3. discupīverat | 1. Person 1. discupīverāmus 2. Person 2. discupīverātis 3. Person 3. discupīverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. discupam 2. Person 2. discupās 3. Person 3. discupat | 1. Person 1. discupāmus 2. Person 2. discupātis 3. Person 3. discupant |
Imperfekt | 1. Person 1. discuperem 2. Person 2. discuperēs 3. Person 3. discuperet | 1. Person 1. discuperēmus 2. Person 2. discuperētis 3. Person 3. discuperent |
Perfekt | 1. Person 1. discupīverim 2. Person 2. discupīveris 3. Person 3. discupīverit | 1. Person 1. discupīverimus 2. Person 2. discupīveritis 3. Person 3. discupīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. discupīvissem 2. Person 2. discupīvissēs 3. Person 3. discupīvisset | 1. Person 1. discupīvissēmus 2. Person 2. discupīvissētis 3. Person 3. discupīvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | discupe! | discupite! |
Futur | 2. Person 2. discupito! 3. Person 3. discupito! | 2. Person 2. discupitōte! 3. Person 3. discupunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | discupere |
Perfekt | discupīvisse |
Futur | discupītūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | discupens, discupentis |
Futur | discupītūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | discupendī |
---|---|
Dativ | discupendō |
Akkusativ | ad discupendum |
Ablativ | discupendō |
Supinum
discupītum |
disparilis
Adjektiv, adjektivisch adj <disparile; Adverb, adverbialadv dispariliter>Übersicht aller Übersetzungen
- ungleich, verschiedendis-parilisdis-parilis
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dispālēscō 2. Person 2. dispālēscis 3. Person 3. dispālēscit | 1. Person 1. dispālēscimus 2. Person 2. dispālēscitis 3. Person 3. dispālēscunt |
Futur | 1. Person 1. dispālēscam 2. Person 2. dispālēsces 3. Person 3. dispālēscet | 1. Person 1. dispālēscemus 2. Person 2. dispālēscetis 3. Person 3. dispālēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. dispālēscebam 2. Person 2. dispālēscebās 3. Person 3. dispālēscebat | 1. Person 1. dispālēscebāmus 2. Person 2. dispālēscebātis 3. Person 3. dispālēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Futur 2 | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dispālēscam 2. Person 2. dispālēscās 3. Person 3. dispālēscat | 1. Person 1. dispālēscāmus 2. Person 2. dispālēscātis 3. Person 3. dispālēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. dispālēscerem 2. Person 2. dispālēscerēs 3. Person 3. dispālēsceret | 1. Person 1. dispālēscerēmus 2. Person 2. dispālēscerētis 3. Person 3. dispālēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dispālēsce! | dispālēscite! |
Futur | 2. Person 2. dispālēscito! 3. Person 3. dispālēscito! | 2. Person 2. dispālēscitōte! 3. Person 3. dispālēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dispālēscere |
Perfekt | - |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dispālēscens, dispālēscentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | dispālēscendī |
---|---|
Dativ | dispālēscendō |
Akkusativ | ad dispālēscendum |
Ablativ | dispālēscendō |
Supinum
- |
dispulsus
Partizip Perfekt Passiv PPP <a, um>Übersicht aller Übersetzungen
- dis-pulsus → siehe „dis-pellere“dis-pulsus → siehe „dis-pellere“
disquirere
<ō, dis-quirere, - 3.> ||dis-, quaerere||Q. Horatius Flaccus Hor.spätlateinisch spätl.Übersicht aller Übersetzungen
- untersuchendis-quīreredis-quīrere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. disquīrō 2. Person 2. disquīris 3. Person 3. disquīrit | 1. Person 1. disquīrimus 2. Person 2. disquīritis 3. Person 3. disquīrunt |
Futur | 1. Person 1. disquīram 2. Person 2. disquīres 3. Person 3. disquīret | 1. Person 1. disquīremus 2. Person 2. disquīretis 3. Person 3. disquīrent |
Imperfekt | 1. Person 1. disquīrebam 2. Person 2. disquīrebās 3. Person 3. disquīrebat | 1. Person 1. disquīrebāmus 2. Person 2. disquīrebātis 3. Person 3. disquīrebant |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Futur 2 | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. disquīram 2. Person 2. disquīrās 3. Person 3. disquīrat | 1. Person 1. disquīrāmus 2. Person 2. disquīrātis 3. Person 3. disquīrant |
Imperfekt | 1. Person 1. disquīrerem 2. Person 2. disquīrerēs 3. Person 3. disquīreret | 1. Person 1. disquīrerēmus 2. Person 2. disquīrerētis 3. Person 3. disquīrerent |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | disquīre! | disquīrite! |
Futur | 2. Person 2. disquīrito! 3. Person 3. disquīrito! | 2. Person 2. disquīritōte! 3. Person 3. disquīrunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | disquīrere |
Perfekt | - |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | disquīrens, disquīrentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | disquīrendī |
---|---|
Dativ | disquīrendō |
Akkusativ | ad disquīrendum |
Ablativ | disquīrendō |
Supinum
- |
dissilire
<siliō, siluī, sultum 4.> poetischpoet ||dis-, salire|| (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- zerspringendis-silīredis-silīre
- sich auflösendis-silīre figurativ, in übertragenem Sinnfigdis-silīre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dissilīō 2. Person 2. dissilīs 3. Person 3. dissilīt | 1. Person 1. dissilīmus 2. Person 2. dissilītis 3. Person 3. dissilīunt |
Futur | 1. Person 1. dissilīam 2. Person 2. dissilīes 3. Person 3. dissilīet | 1. Person 1. dissilīemus 2. Person 2. dissilīetis 3. Person 3. dissilīent |
Imperfekt | 1. Person 1. dissilīebam 2. Person 2. dissilīebās 3. Person 3. dissilīebat | 1. Person 1. dissilīebāmus 2. Person 2. dissilīebātis 3. Person 3. dissilīebant |
Perfekt | 1. Person 1. dissiluī 2. Person 2. dissiluisti 3. Person 3. dissiluit | 1. Person 1. dissiluimus 2. Person 2. dissiluistis 3. Person 3. dissiluērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. dissiluerō 2. Person 2. dissilueris 3. Person 3. dissiluerit | 1. Person 1. dissiluerimus 2. Person 2. dissilueritis 3. Person 3. dissiluerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dissilueram 2. Person 2. dissiluerās 3. Person 3. dissiluerat | 1. Person 1. dissiluerāmus 2. Person 2. dissiluerātis 3. Person 3. dissiluerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dissilīam 2. Person 2. dissilīās 3. Person 3. dissilīat | 1. Person 1. dissilīāmus 2. Person 2. dissilīātis 3. Person 3. dissilīant |
Imperfekt | 1. Person 1. dissilīrem 2. Person 2. dissilīrēs 3. Person 3. dissilīret | 1. Person 1. dissilīrēmus 2. Person 2. dissilīrētis 3. Person 3. dissilīrent |
Perfekt | 1. Person 1. dissiluerim 2. Person 2. dissilueris 3. Person 3. dissiluerit | 1. Person 1. dissiluerimus 2. Person 2. dissilueritis 3. Person 3. dissiluerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dissiluissem 2. Person 2. dissiluissēs 3. Person 3. dissiluisset | 1. Person 1. dissiluissēmus 2. Person 2. dissiluissētis 3. Person 3. dissiluissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dissilī! | dissilīte! |
Futur | 2. Person 2. dissilīto! 3. Person 3. dissilīto! | 2. Person 2. dissilītōte! 3. Person 3. dissilīunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dissilīre |
Perfekt | dissiluisse |
Futur | dissultūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dissilīens, dissilīentis |
Futur | dissultūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | dissilīendī |
---|---|
Dativ | dissilīendō |
Akkusativ | ad dissilīendum |
Ablativ | dissilīendō |
Supinum
dissultum |