disturbare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- zertrümmerndis-turbāre figurativ, in übertragenem Sinnfigdis-turbāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- vernichtendis-turbāre figurativ, in übertragenem Sinnfigdis-turbāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. disturbō 2. Person 2. disturbās 3. Person 3. disturbat | 1. Person 1. disturbāmus 2. Person 2. disturbātis 3. Person 3. disturbant |
Futur | 1. Person 1. disturbābō 2. Person 2. disturbābis 3. Person 3. disturbābit | 1. Person 1. disturbābimus 2. Person 2. disturbābitis 3. Person 3. disturbābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. disturbābam 2. Person 2. disturbābās 3. Person 3. disturbābat | 1. Person 1. disturbābāmus 2. Person 2. disturbābātis 3. Person 3. disturbābant |
Perfekt | 1. Person 1. disturbāvī 2. Person 2. disturbāvisti 3. Person 3. disturbāvit | 1. Person 1. disturbāvimus 2. Person 2. disturbāvistis 3. Person 3. disturbāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. disturbāverō 2. Person 2. disturbāveris 3. Person 3. disturbāverit | 1. Person 1. disturbāverimus 2. Person 2. disturbāveritis 3. Person 3. disturbāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. disturbāveram 2. Person 2. disturbāverās 3. Person 3. disturbāverat | 1. Person 1. disturbāverāmus 2. Person 2. disturbāverātis 3. Person 3. disturbāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. disturbem 2. Person 2. disturbēs 3. Person 3. disturbet | 1. Person 1. disturbēmus 2. Person 2. disturbētis 3. Person 3. disturbent |
Imperfekt | 1. Person 1. disturbārem 2. Person 2. disturbārēs 3. Person 3. disturbāret | 1. Person 1. disturbārēmus 2. Person 2. disturbārētis 3. Person 3. disturbārent |
Perfekt | 1. Person 1. disturbāverim 2. Person 2. disturbāveris 3. Person 3. disturbāverit | 1. Person 1. disturbāverimus 2. Person 2. disturbāveritis 3. Person 3. disturbāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. disturbāvissem 2. Person 2. disturbāvissēs 3. Person 3. disturbāvisset | 1. Person 1. disturbāvissēmus 2. Person 2. disturbāvissētis 3. Person 3. disturbāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | disturbā! | disturbāte! |
Futur | 2. Person 2. disturbāto! 3. Person 3. disturbāto! | 2. Person 2. disturbātōte! 3. Person 3. disturbanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | disturbāre |
Perfekt | disturbāvisse |
Futur | disturbātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | disturbāns, disturbantis |
Futur | disturbātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | disturbandī |
---|---|
Dativ | disturbandō |
Akkusativ | ad disturbandum |
Ablativ | disturbandō |
Supinum
disturbātum |