tranquillare
<ō, āvī, ātum 1.> ||tranquillus||Übersicht aller Übersetzungen
- beruhigentranquillāretranquillāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. tranquillō 2. Person 2. tranquillās 3. Person 3. tranquillat | 1. Person 1. tranquillāmus 2. Person 2. tranquillātis 3. Person 3. tranquillant |
Futur | 1. Person 1. tranquillābō 2. Person 2. tranquillābis 3. Person 3. tranquillābit | 1. Person 1. tranquillābimus 2. Person 2. tranquillābitis 3. Person 3. tranquillābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. tranquillābam 2. Person 2. tranquillābās 3. Person 3. tranquillābat | 1. Person 1. tranquillābāmus 2. Person 2. tranquillābātis 3. Person 3. tranquillābant |
Perfekt | 1. Person 1. tranquillāvī 2. Person 2. tranquillāvisti 3. Person 3. tranquillāvit | 1. Person 1. tranquillāvimus 2. Person 2. tranquillāvistis 3. Person 3. tranquillāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. tranquillāverō 2. Person 2. tranquillāveris 3. Person 3. tranquillāverit | 1. Person 1. tranquillāverimus 2. Person 2. tranquillāveritis 3. Person 3. tranquillāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. tranquillāveram 2. Person 2. tranquillāverās 3. Person 3. tranquillāverat | 1. Person 1. tranquillāverāmus 2. Person 2. tranquillāverātis 3. Person 3. tranquillāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. tranquillem 2. Person 2. tranquillēs 3. Person 3. tranquillet | 1. Person 1. tranquillēmus 2. Person 2. tranquillētis 3. Person 3. tranquillent |
Imperfekt | 1. Person 1. tranquillārem 2. Person 2. tranquillārēs 3. Person 3. tranquillāret | 1. Person 1. tranquillārēmus 2. Person 2. tranquillārētis 3. Person 3. tranquillārent |
Perfekt | 1. Person 1. tranquillāverim 2. Person 2. tranquillāveris 3. Person 3. tranquillāverit | 1. Person 1. tranquillāverimus 2. Person 2. tranquillāveritis 3. Person 3. tranquillāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. tranquillāvissem 2. Person 2. tranquillāvissēs 3. Person 3. tranquillāvisset | 1. Person 1. tranquillāvissēmus 2. Person 2. tranquillāvissētis 3. Person 3. tranquillāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | tranquillā! | tranquillāte! |
Futur | 2. Person 2. tranquillāto! 3. Person 3. tranquillāto! | 2. Person 2. tranquillātōte! 3. Person 3. tranquillanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | tranquillāre |
Perfekt | tranquillāvisse |
Futur | tranquillātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | tranquillāns, tranquillantis |
Futur | tranquillātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | tranquillandī |
---|---|
Dativ | tranquillandō |
Akkusativ | ad tranquillandum |
Ablativ | tranquillandō |
Supinum
tranquillātum |