surrupere
<rupō, rupuī, ruptum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- surrupere → siehe „sur-ripere“surrupere → siehe „sur-ripere“
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. surrupō 2. Person 2. surrupis 3. Person 3. surrupit | 1. Person 1. surrupimus 2. Person 2. surrupitis 3. Person 3. surrupunt |
Futur | 1. Person 1. surrupam 2. Person 2. surrupes 3. Person 3. surrupet | 1. Person 1. surrupemus 2. Person 2. surrupetis 3. Person 3. surrupent |
Imperfekt | 1. Person 1. surrupebam 2. Person 2. surrupebās 3. Person 3. surrupebat | 1. Person 1. surrupebāmus 2. Person 2. surrupebātis 3. Person 3. surrupebant |
Perfekt | 1. Person 1. surrupuī 2. Person 2. surrupuisti 3. Person 3. surrupuit | 1. Person 1. surrupuimus 2. Person 2. surrupuistis 3. Person 3. surrupuēsurrunt |
Futur 2 | 1. Person 1. surrupuerō 2. Person 2. surrupueris 3. Person 3. surrupuerit | 1. Person 1. surrupuerimus 2. Person 2. surrupueritis 3. Person 3. surrupuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrupueram 2. Person 2. surrupuerās 3. Person 3. surrupuerat | 1. Person 1. surrupuerāmus 2. Person 2. surrupuerātis 3. Person 3. surrupuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. surrupam 2. Person 2. surrupās 3. Person 3. surrupat | 1. Person 1. surrupāmus 2. Person 2. surrupātis 3. Person 3. surrupant |
Imperfekt | 1. Person 1. surruperem 2. Person 2. surruperēs 3. Person 3. surruperet | 1. Person 1. surruperēmus 2. Person 2. surruperētis 3. Person 3. surruperent |
Perfekt | 1. Person 1. surrupuerim 2. Person 2. surrupueris 3. Person 3. surrupuerit | 1. Person 1. surrupuerimus 2. Person 2. surrupueritis 3. Person 3. surrupuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. surrupuissem 2. Person 2. surrupuissēs 3. Person 3. surrupuisset | 1. Person 1. surrupuissēmus 2. Person 2. surrupuissētis 3. Person 3. surrupuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | surrupe! | surrupite! |
Futur | 2. Person 2. surrupito! 3. Person 3. surrupito! | 2. Person 2. surrupitōte! 3. Person 3. surrupunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | surrupere |
Perfekt | surrupuisse |
Futur | surruptūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | surrupens, surrupentis |
Futur | surruptūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | surrupendī |
---|---|
Dativ | surrupendō |
Akkusativ | ad surrupendum |
Ablativ | surrupendō |
Supinum
surruptum |