suppeditare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- ausreichen, genügen (alicui jemandem), (ad aliquid/in aliquid zu etwas, für etwas)suppeditāresuppeditāre
- taugen (alicui rei zu etwas)suppeditāresuppeditāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. suppeditō 2. Person 2. suppeditās 3. Person 3. suppeditat | 1. Person 1. suppeditāmus 2. Person 2. suppeditātis 3. Person 3. suppeditant |
Futur | 1. Person 1. suppeditābō 2. Person 2. suppeditābis 3. Person 3. suppeditābit | 1. Person 1. suppeditābimus 2. Person 2. suppeditābitis 3. Person 3. suppeditābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. suppeditābam 2. Person 2. suppeditābās 3. Person 3. suppeditābat | 1. Person 1. suppeditābāmus 2. Person 2. suppeditābātis 3. Person 3. suppeditābant |
Perfekt | 1. Person 1. suppeditāvī 2. Person 2. suppeditāvisti 3. Person 3. suppeditāvit | 1. Person 1. suppeditāvimus 2. Person 2. suppeditāvistis 3. Person 3. suppeditāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. suppeditāverō 2. Person 2. suppeditāveris 3. Person 3. suppeditāverit | 1. Person 1. suppeditāverimus 2. Person 2. suppeditāveritis 3. Person 3. suppeditāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. suppeditāveram 2. Person 2. suppeditāverās 3. Person 3. suppeditāverat | 1. Person 1. suppeditāverāmus 2. Person 2. suppeditāverātis 3. Person 3. suppeditāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. suppeditem 2. Person 2. suppeditēs 3. Person 3. suppeditet | 1. Person 1. suppeditēmus 2. Person 2. suppeditētis 3. Person 3. suppeditent |
Imperfekt | 1. Person 1. suppeditārem 2. Person 2. suppeditārēs 3. Person 3. suppeditāret | 1. Person 1. suppeditārēmus 2. Person 2. suppeditārētis 3. Person 3. suppeditārent |
Perfekt | 1. Person 1. suppeditāverim 2. Person 2. suppeditāveris 3. Person 3. suppeditāverit | 1. Person 1. suppeditāverimus 2. Person 2. suppeditāveritis 3. Person 3. suppeditāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. suppeditāvissem 2. Person 2. suppeditāvissēs 3. Person 3. suppeditāvisset | 1. Person 1. suppeditāvissēmus 2. Person 2. suppeditāvissētis 3. Person 3. suppeditāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | suppeditā! | suppeditāte! |
Futur | 2. Person 2. suppeditāto! 3. Person 3. suppeditāto! | 2. Person 2. suppeditātōte! 3. Person 3. suppeditanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | suppeditāre |
Perfekt | suppeditāvisse |
Futur | suppeditātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | suppeditāns, suppeditantis |
Futur | suppeditātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | suppeditandī |
---|---|
Dativ | suppeditandō |
Akkusativ | ad suppeditandum |
Ablativ | suppeditandō |
Supinum
suppeditātum |
suppeditare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. suppeditō 2. Person 2. suppeditās 3. Person 3. suppeditat | 1. Person 1. suppeditāmus 2. Person 2. suppeditātis 3. Person 3. suppeditant |
Futur | 1. Person 1. suppeditābō 2. Person 2. suppeditābis 3. Person 3. suppeditābit | 1. Person 1. suppeditābimus 2. Person 2. suppeditābitis 3. Person 3. suppeditābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. suppeditābam 2. Person 2. suppeditābās 3. Person 3. suppeditābat | 1. Person 1. suppeditābāmus 2. Person 2. suppeditābātis 3. Person 3. suppeditābant |
Perfekt | 1. Person 1. suppeditāvī 2. Person 2. suppeditāvisti 3. Person 3. suppeditāvit | 1. Person 1. suppeditāvimus 2. Person 2. suppeditāvistis 3. Person 3. suppeditāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. suppeditāverō 2. Person 2. suppeditāveris 3. Person 3. suppeditāverit | 1. Person 1. suppeditāverimus 2. Person 2. suppeditāveritis 3. Person 3. suppeditāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. suppeditāveram 2. Person 2. suppeditāverās 3. Person 3. suppeditāverat | 1. Person 1. suppeditāverāmus 2. Person 2. suppeditāverātis 3. Person 3. suppeditāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. suppeditem 2. Person 2. suppeditēs 3. Person 3. suppeditet | 1. Person 1. suppeditēmus 2. Person 2. suppeditētis 3. Person 3. suppeditent |
Imperfekt | 1. Person 1. suppeditārem 2. Person 2. suppeditārēs 3. Person 3. suppeditāret | 1. Person 1. suppeditārēmus 2. Person 2. suppeditārētis 3. Person 3. suppeditārent |
Perfekt | 1. Person 1. suppeditāverim 2. Person 2. suppeditāveris 3. Person 3. suppeditāverit | 1. Person 1. suppeditāverimus 2. Person 2. suppeditāveritis 3. Person 3. suppeditāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. suppeditāvissem 2. Person 2. suppeditāvissēs 3. Person 3. suppeditāvisset | 1. Person 1. suppeditāvissēmus 2. Person 2. suppeditāvissētis 3. Person 3. suppeditāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | suppeditā! | suppeditāte! |
Futur | 2. Person 2. suppeditāto! 3. Person 3. suppeditāto! | 2. Person 2. suppeditātōte! 3. Person 3. suppeditanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | suppeditāre |
Perfekt | suppeditāvisse |
Futur | suppeditātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | suppeditāns, suppeditantis |
Futur | suppeditātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | suppeditandī |
---|---|
Dativ | suppeditandō |
Akkusativ | ad suppeditandum |
Ablativ | suppeditandō |
Supinum
suppeditātum |