recogitare
<ō, āvī, ātum 1.> (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. recōgitō 2. Person 2. recōgitās 3. Person 3. recōgitat | 1. Person 1. recōgitāmus 2. Person 2. recōgitātis 3. Person 3. recōgitant |
Futur | 1. Person 1. recōgitābō 2. Person 2. recōgitābis 3. Person 3. recōgitābit | 1. Person 1. recōgitābimus 2. Person 2. recōgitābitis 3. Person 3. recōgitābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. recōgitābam 2. Person 2. recōgitābās 3. Person 3. recōgitābat | 1. Person 1. recōgitābāmus 2. Person 2. recōgitābātis 3. Person 3. recōgitābant |
Perfekt | 1. Person 1. recōgitāvī 2. Person 2. recōgitāvisti 3. Person 3. recōgitāvit | 1. Person 1. recōgitāvimus 2. Person 2. recōgitāvistis 3. Person 3. recōgitāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. recōgitāverō 2. Person 2. recōgitāveris 3. Person 3. recōgitāverit | 1. Person 1. recōgitāverimus 2. Person 2. recōgitāveritis 3. Person 3. recōgitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. recōgitāveram 2. Person 2. recōgitāverās 3. Person 3. recōgitāverat | 1. Person 1. recōgitāverāmus 2. Person 2. recōgitāverātis 3. Person 3. recōgitāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. recōgitem 2. Person 2. recōgitēs 3. Person 3. recōgitet | 1. Person 1. recōgitēmus 2. Person 2. recōgitētis 3. Person 3. recōgitent |
Imperfekt | 1. Person 1. recōgitārem 2. Person 2. recōgitārēs 3. Person 3. recōgitāret | 1. Person 1. recōgitārēmus 2. Person 2. recōgitārētis 3. Person 3. recōgitārent |
Perfekt | 1. Person 1. recōgitāverim 2. Person 2. recōgitāveris 3. Person 3. recōgitāverit | 1. Person 1. recōgitāverimus 2. Person 2. recōgitāveritis 3. Person 3. recōgitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. recōgitāvissem 2. Person 2. recōgitāvissēs 3. Person 3. recōgitāvisset | 1. Person 1. recōgitāvissēmus 2. Person 2. recōgitāvissētis 3. Person 3. recōgitāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | recōgitā! | recōgitāte! |
Futur | 2. Person 2. recōgitāto! 3. Person 3. recōgitāto! | 2. Person 2. recōgitātōte! 3. Person 3. recōgitanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | recōgitāre |
Perfekt | recōgitāvisse |
Futur | recōgitātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | recōgitāns, recōgitantis |
Futur | recōgitātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | recōgitandī |
---|---|
Dativ | recōgitandō |
Akkusativ | ad recōgitandum |
Ablativ | recōgitandō |
Supinum
recōgitātum |