praedocere
<doceō, docuī, doctum 2.> (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- vorher unterrichtenprae-docēreprae-docēre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praedocēō 2. Person 2. praedocēs 3. Person 3. praedocēt | 1. Person 1. praedocēmus 2. Person 2. praedocētis 3. Person 3. praedocēnt |
Futur | 1. Person 1. praedocēbō 2. Person 2. praedocēbis 3. Person 3. praedocēbit | 1. Person 1. praedocēbimus 2. Person 2. praedocēbitis 3. Person 3. praedocēbunt |
Imperfekt | 1. Person 1. praedocēbam 2. Person 2. praedocēbās 3. Person 3. praedocēbat | 1. Person 1. praedocēbāmus 2. Person 2. praedocēbātis 3. Person 3. praedocēbant |
Perfekt | 1. Person 1. praedocuī 2. Person 2. praedocuisti 3. Person 3. praedocuit | 1. Person 1. praedocuimus 2. Person 2. praedocuistis 3. Person 3. praedocuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. praedocuerō 2. Person 2. praedocueris 3. Person 3. praedocuerit | 1. Person 1. praedocuerimus 2. Person 2. praedocueritis 3. Person 3. praedocuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praedocueram 2. Person 2. praedocuerās 3. Person 3. praedocuerat | 1. Person 1. praedocuerāmus 2. Person 2. praedocuerātis 3. Person 3. praedocuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praedocēam 2. Person 2. praedocēās 3. Person 3. praedocēat | 1. Person 1. praedocēāmus 2. Person 2. praedocēātis 3. Person 3. praedocēant |
Imperfekt | 1. Person 1. praedocērem 2. Person 2. praedocērēs 3. Person 3. praedocēret | 1. Person 1. praedocērēmus 2. Person 2. praedocērētis 3. Person 3. praedocērent |
Perfekt | 1. Person 1. praedocuerim 2. Person 2. praedocueris 3. Person 3. praedocuerit | 1. Person 1. praedocuerimus 2. Person 2. praedocueritis 3. Person 3. praedocuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praedocuissem 2. Person 2. praedocuissēs 3. Person 3. praedocuisset | 1. Person 1. praedocuissēmus 2. Person 2. praedocuissētis 3. Person 3. praedocuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | praedocē! | praedocēte! |
Futur | 2. Person 2. praedocēto! 3. Person 3. praedocēto! | 2. Person 2. praedocētōte! 3. Person 3. praedocēnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | praedocēre |
Perfekt | praedocuisse |
Futur | praedocitūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | praedocēns, praedocēntis |
Futur | praedocitūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | praedocēndī |
---|---|
Dativ | praedocēndō |
Akkusativ | ad praedocēndum |
Ablativ | praedocēndō |
Supinum
praedocitum |