obsurdescere
<surdēscō, surduī, - 3.> ||surdus||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obsurdēscō 2. Person 2. obsurdēscis 3. Person 3. obsurdēscit | 1. Person 1. obsurdēscimus 2. Person 2. obsurdēscitis 3. Person 3. obsurdēscunt |
Futur | 1. Person 1. obsurdēscam 2. Person 2. obsurdēsces 3. Person 3. obsurdēscet | 1. Person 1. obsurdēscemus 2. Person 2. obsurdēscetis 3. Person 3. obsurdēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. obsurdēscebam 2. Person 2. obsurdēscebās 3. Person 3. obsurdēscebat | 1. Person 1. obsurdēscebāmus 2. Person 2. obsurdēscebātis 3. Person 3. obsurdēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. obsurduī 2. Person 2. obsurduisti 3. Person 3. obsurduit | 1. Person 1. obsurduimus 2. Person 2. obsurduistis 3. Person 3. obsurduērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. obsurduerō 2. Person 2. obsurdueris 3. Person 3. obsurduerit | 1. Person 1. obsurduerimus 2. Person 2. obsurdueritis 3. Person 3. obsurduerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obsurdueram 2. Person 2. obsurduerās 3. Person 3. obsurduerat | 1. Person 1. obsurduerāmus 2. Person 2. obsurduerātis 3. Person 3. obsurduerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obsurdēscam 2. Person 2. obsurdēscās 3. Person 3. obsurdēscat | 1. Person 1. obsurdēscāmus 2. Person 2. obsurdēscātis 3. Person 3. obsurdēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. obsurdēscerem 2. Person 2. obsurdēscerēs 3. Person 3. obsurdēsceret | 1. Person 1. obsurdēscerēmus 2. Person 2. obsurdēscerētis 3. Person 3. obsurdēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. obsurduerim 2. Person 2. obsurdueris 3. Person 3. obsurduerit | 1. Person 1. obsurduerimus 2. Person 2. obsurdueritis 3. Person 3. obsurduerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obsurduissem 2. Person 2. obsurduissēs 3. Person 3. obsurduisset | 1. Person 1. obsurduissēmus 2. Person 2. obsurduissētis 3. Person 3. obsurduissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | obsurdēsce! | obsurdēscite! |
Futur | 2. Person 2. obsurdēscito! 3. Person 3. obsurdēscito! | 2. Person 2. obsurdēscitōte! 3. Person 3. obsurdēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | obsurdēscere |
Perfekt | obsurduisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | obsurdēscens, obsurdēscentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | obsurdēscendī |
---|---|
Dativ | obsurdēscendō |
Akkusativ | ad obsurdēscendum |
Ablativ | obsurdēscendō |
Supinum
- |