flammare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> ||flamma||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. flammō 2. Person 2. flammās 3. Person 3. flammat | 1. Person 1. flammāmus 2. Person 2. flammātis 3. Person 3. flammant |
Futur | 1. Person 1. flammābō 2. Person 2. flammābis 3. Person 3. flammābit | 1. Person 1. flammābimus 2. Person 2. flammābitis 3. Person 3. flammābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. flammābam 2. Person 2. flammābās 3. Person 3. flammābat | 1. Person 1. flammābāmus 2. Person 2. flammābātis 3. Person 3. flammābant |
Perfekt | 1. Person 1. flammāvī 2. Person 2. flammāvisti 3. Person 3. flammāvit | 1. Person 1. flammāvimus 2. Person 2. flammāvistis 3. Person 3. flammāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. flammāverō 2. Person 2. flammāveris 3. Person 3. flammāverit | 1. Person 1. flammāverimus 2. Person 2. flammāveritis 3. Person 3. flammāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. flammāveram 2. Person 2. flammāverās 3. Person 3. flammāverat | 1. Person 1. flammāverāmus 2. Person 2. flammāverātis 3. Person 3. flammāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. flammem 2. Person 2. flammēs 3. Person 3. flammet | 1. Person 1. flammēmus 2. Person 2. flammētis 3. Person 3. flamment |
Imperfekt | 1. Person 1. flammārem 2. Person 2. flammārēs 3. Person 3. flammāret | 1. Person 1. flammārēmus 2. Person 2. flammārētis 3. Person 3. flammārent |
Perfekt | 1. Person 1. flammāverim 2. Person 2. flammāveris 3. Person 3. flammāverit | 1. Person 1. flammāverimus 2. Person 2. flammāveritis 3. Person 3. flammāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. flammāvissem 2. Person 2. flammāvissēs 3. Person 3. flammāvisset | 1. Person 1. flammāvissēmus 2. Person 2. flammāvissētis 3. Person 3. flammāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | flammā! | flammāte! |
Futur | 2. Person 2. flammāto! 3. Person 3. flammāto! | 2. Person 2. flammātōte! 3. Person 3. flammanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | flammāre |
Perfekt | flammāvisse |
Futur | flammātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | flammāns, flammantis |
Futur | flammātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | flammandī |
---|---|
Dativ | flammandō |
Akkusativ | ad flammandum |
Ablativ | flammandō |
Supinum
flammātum |
flammare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> ||flamma||Übersicht aller Übersetzungen
- anzündenflammāreflammāre
- entflammenflammāre figurativ, in übertragenem Sinnfigflammāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. flammō 2. Person 2. flammās 3. Person 3. flammat | 1. Person 1. flammāmus 2. Person 2. flammātis 3. Person 3. flammant |
Futur | 1. Person 1. flammābō 2. Person 2. flammābis 3. Person 3. flammābit | 1. Person 1. flammābimus 2. Person 2. flammābitis 3. Person 3. flammābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. flammābam 2. Person 2. flammābās 3. Person 3. flammābat | 1. Person 1. flammābāmus 2. Person 2. flammābātis 3. Person 3. flammābant |
Perfekt | 1. Person 1. flammāvī 2. Person 2. flammāvisti 3. Person 3. flammāvit | 1. Person 1. flammāvimus 2. Person 2. flammāvistis 3. Person 3. flammāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. flammāverō 2. Person 2. flammāveris 3. Person 3. flammāverit | 1. Person 1. flammāverimus 2. Person 2. flammāveritis 3. Person 3. flammāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. flammāveram 2. Person 2. flammāverās 3. Person 3. flammāverat | 1. Person 1. flammāverāmus 2. Person 2. flammāverātis 3. Person 3. flammāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. flammem 2. Person 2. flammēs 3. Person 3. flammet | 1. Person 1. flammēmus 2. Person 2. flammētis 3. Person 3. flamment |
Imperfekt | 1. Person 1. flammārem 2. Person 2. flammārēs 3. Person 3. flammāret | 1. Person 1. flammārēmus 2. Person 2. flammārētis 3. Person 3. flammārent |
Perfekt | 1. Person 1. flammāverim 2. Person 2. flammāveris 3. Person 3. flammāverit | 1. Person 1. flammāverimus 2. Person 2. flammāveritis 3. Person 3. flammāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. flammāvissem 2. Person 2. flammāvissēs 3. Person 3. flammāvisset | 1. Person 1. flammāvissēmus 2. Person 2. flammāvissētis 3. Person 3. flammāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | flammā! | flammāte! |
Futur | 2. Person 2. flammāto! 3. Person 3. flammāto! | 2. Person 2. flammātōte! 3. Person 3. flammanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | flammāre |
Perfekt | flammāvisse |
Futur | flammātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | flammāns, flammantis |
Futur | flammātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | flammandī |
---|---|
Dativ | flammandō |
Akkusativ | ad flammandum |
Ablativ | flammandō |
Supinum
flammātum |