factitare
<ō, āvī, ātum 1.> ||facere||Übersicht aller Übersetzungen
- gewöhnlich machen, gewerbsmäßig betreibenfactitārefactitāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. factitō 2. Person 2. factitās 3. Person 3. factitat | 1. Person 1. factitāmus 2. Person 2. factitātis 3. Person 3. factitant |
Futur | 1. Person 1. factitābō 2. Person 2. factitābis 3. Person 3. factitābit | 1. Person 1. factitābimus 2. Person 2. factitābitis 3. Person 3. factitābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. factitābam 2. Person 2. factitābās 3. Person 3. factitābat | 1. Person 1. factitābāmus 2. Person 2. factitābātis 3. Person 3. factitābant |
Perfekt | 1. Person 1. factitāvī 2. Person 2. factitāvisti 3. Person 3. factitāvit | 1. Person 1. factitāvimus 2. Person 2. factitāvistis 3. Person 3. factitāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. factitāverō 2. Person 2. factitāveris 3. Person 3. factitāverit | 1. Person 1. factitāverimus 2. Person 2. factitāveritis 3. Person 3. factitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. factitāveram 2. Person 2. factitāverās 3. Person 3. factitāverat | 1. Person 1. factitāverāmus 2. Person 2. factitāverātis 3. Person 3. factitāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. factitem 2. Person 2. factitēs 3. Person 3. factitet | 1. Person 1. factitēmus 2. Person 2. factitētis 3. Person 3. factitent |
Imperfekt | 1. Person 1. factitārem 2. Person 2. factitārēs 3. Person 3. factitāret | 1. Person 1. factitārēmus 2. Person 2. factitārētis 3. Person 3. factitārent |
Perfekt | 1. Person 1. factitāverim 2. Person 2. factitāveris 3. Person 3. factitāverit | 1. Person 1. factitāverimus 2. Person 2. factitāveritis 3. Person 3. factitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. factitāvissem 2. Person 2. factitāvissēs 3. Person 3. factitāvisset | 1. Person 1. factitāvissēmus 2. Person 2. factitāvissētis 3. Person 3. factitāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | factitā! | factitāte! |
Futur | 2. Person 2. factitāto! 3. Person 3. factitāto! | 2. Person 2. factitātōte! 3. Person 3. factitanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | factitāre |
Perfekt | factitāvisse |
Futur | factitātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | factitāns, factitantis |
Futur | factitātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | factitandī |
---|---|
Dativ | factitandō |
Akkusativ | ad factitandum |
Ablativ | factitandō |
Supinum
factitātum |