exarmare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- entwaffnenex-armāre (nachklassischnachkl.)ex-armāre (nachklassischnachkl.)
- navem exarmareein Schiff abtakelnnavem exarmare
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. exarmō 2. Person 2. exarmās 3. Person 3. exarmat | 1. Person 1. exarmāmus 2. Person 2. exarmātis 3. Person 3. exarmant |
Futur | 1. Person 1. exarmābō 2. Person 2. exarmābis 3. Person 3. exarmābit | 1. Person 1. exarmābimus 2. Person 2. exarmābitis 3. Person 3. exarmābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. exarmābam 2. Person 2. exarmābās 3. Person 3. exarmābat | 1. Person 1. exarmābāmus 2. Person 2. exarmābātis 3. Person 3. exarmābant |
Perfekt | 1. Person 1. exarmāvī 2. Person 2. exarmāvisti 3. Person 3. exarmāvit | 1. Person 1. exarmāvimus 2. Person 2. exarmāvistis 3. Person 3. exarmāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. exarmāverō 2. Person 2. exarmāveris 3. Person 3. exarmāverit | 1. Person 1. exarmāverimus 2. Person 2. exarmāveritis 3. Person 3. exarmāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. exarmāveram 2. Person 2. exarmāverās 3. Person 3. exarmāverat | 1. Person 1. exarmāverāmus 2. Person 2. exarmāverātis 3. Person 3. exarmāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. exarmem 2. Person 2. exarmēs 3. Person 3. exarmet | 1. Person 1. exarmēmus 2. Person 2. exarmētis 3. Person 3. exarment |
Imperfekt | 1. Person 1. exarmārem 2. Person 2. exarmārēs 3. Person 3. exarmāret | 1. Person 1. exarmārēmus 2. Person 2. exarmārētis 3. Person 3. exarmārent |
Perfekt | 1. Person 1. exarmāverim 2. Person 2. exarmāveris 3. Person 3. exarmāverit | 1. Person 1. exarmāverimus 2. Person 2. exarmāveritis 3. Person 3. exarmāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. exarmāvissem 2. Person 2. exarmāvissēs 3. Person 3. exarmāvisset | 1. Person 1. exarmāvissēmus 2. Person 2. exarmāvissētis 3. Person 3. exarmāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | exarmā! | exarmāte! |
Futur | 2. Person 2. exarmāto! 3. Person 3. exarmāto! | 2. Person 2. exarmātōte! 3. Person 3. exarmanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | exarmāre |
Perfekt | exarmāvisse |
Futur | exarmātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | exarmāns, exarmantis |
Futur | exarmātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | exarmandī |
---|---|
Dativ | exarmandō |
Akkusativ | ad exarmandum |
Ablativ | exarmandō |
Supinum
exarmātum |