dispungere
<pungō, pūnxī, pūnctum 3.> (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- Punkt für Punkt durchgehen, prüfendis-pungeredis-pungere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dispungō 2. Person 2. dispungis 3. Person 3. dispungit | 1. Person 1. dispungimus 2. Person 2. dispungitis 3. Person 3. dispungunt |
Futur | 1. Person 1. dispungam 2. Person 2. dispunges 3. Person 3. dispunget | 1. Person 1. dispungemus 2. Person 2. dispungetis 3. Person 3. dispungent |
Imperfekt | 1. Person 1. dispungebam 2. Person 2. dispungebās 3. Person 3. dispungebat | 1. Person 1. dispungebāmus 2. Person 2. dispungebātis 3. Person 3. dispungebant |
Perfekt | 1. Person 1. dispūnxī 2. Person 2. dispūnxisti 3. Person 3. dispūnxit | 1. Person 1. dispūnximus 2. Person 2. dispūnxistis 3. Person 3. dispūnxērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. dispūnxerō 2. Person 2. dispūnxeris 3. Person 3. dispūnxerit | 1. Person 1. dispūnxerimus 2. Person 2. dispūnxeritis 3. Person 3. dispūnxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dispūnxeram 2. Person 2. dispūnxerās 3. Person 3. dispūnxerat | 1. Person 1. dispūnxerāmus 2. Person 2. dispūnxerātis 3. Person 3. dispūnxerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dispungam 2. Person 2. dispungās 3. Person 3. dispungat | 1. Person 1. dispungāmus 2. Person 2. dispungātis 3. Person 3. dispungant |
Imperfekt | 1. Person 1. dispungerem 2. Person 2. dispungerēs 3. Person 3. dispungeret | 1. Person 1. dispungerēmus 2. Person 2. dispungerētis 3. Person 3. dispungerent |
Perfekt | 1. Person 1. dispūnxerim 2. Person 2. dispūnxeris 3. Person 3. dispūnxerit | 1. Person 1. dispūnxerimus 2. Person 2. dispūnxeritis 3. Person 3. dispūnxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dispūnxissem 2. Person 2. dispūnxissēs 3. Person 3. dispūnxisset | 1. Person 1. dispūnxissēmus 2. Person 2. dispūnxissētis 3. Person 3. dispūnxissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dispunge! | dispungite! |
Futur | 2. Person 2. dispungito! 3. Person 3. dispungito! | 2. Person 2. dispungitōte! 3. Person 3. dispungunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dispungere |
Perfekt | dispūnxisse |
Futur | dispūnctūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dispungens, dispungentis |
Futur | dispūnctūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | dispungendī |
---|---|
Dativ | dispungendō |
Akkusativ | ad dispungendum |
Ablativ | dispungendō |
Supinum
dispūnctum |