consurgere
<surgō, surrēxī, surrēctum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnsurgō 2. Person 2. cōnsurgis 3. Person 3. cōnsurgit | 1. Person 1. cōnsurgimus 2. Person 2. cōnsurgitis 3. Person 3. cōnsurgunt |
Futur | 1. Person 1. cōnsurgam 2. Person 2. cōnsurges 3. Person 3. cōnsurget | 1. Person 1. cōnsurgemus 2. Person 2. cōnsurgetis 3. Person 3. cōnsurgent |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnsurgebam 2. Person 2. cōnsurgebās 3. Person 3. cōnsurgebat | 1. Person 1. cōnsurgebāmus 2. Person 2. cōnsurgebātis 3. Person 3. cōnsurgebant |
Perfekt | 1. Person 1. cōnsurrēxī 2. Person 2. cōnsurrēxisti 3. Person 3. cōnsurrēxit | 1. Person 1. cōnsurrēximus 2. Person 2. cōnsurrēxistis 3. Person 3. cōnsurrēxērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. cōnsurrēxerō 2. Person 2. cōnsurrēxeris 3. Person 3. cōnsurrēxerit | 1. Person 1. cōnsurrēxerimus 2. Person 2. cōnsurrēxeritis 3. Person 3. cōnsurrēxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnsurrēxeram 2. Person 2. cōnsurrēxerās 3. Person 3. cōnsurrēxerat | 1. Person 1. cōnsurrēxerāmus 2. Person 2. cōnsurrēxerātis 3. Person 3. cōnsurrēxerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnsurgam 2. Person 2. cōnsurgās 3. Person 3. cōnsurgat | 1. Person 1. cōnsurgāmus 2. Person 2. cōnsurgātis 3. Person 3. cōnsurgant |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnsurgerem 2. Person 2. cōnsurgerēs 3. Person 3. cōnsurgeret | 1. Person 1. cōnsurgerēmus 2. Person 2. cōnsurgerētis 3. Person 3. cōnsurgerent |
Perfekt | 1. Person 1. cōnsurrēxerim 2. Person 2. cōnsurrēxeris 3. Person 3. cōnsurrēxerit | 1. Person 1. cōnsurrēxerimus 2. Person 2. cōnsurrēxeritis 3. Person 3. cōnsurrēxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnsurrēxissem 2. Person 2. cōnsurrēxissēs 3. Person 3. cōnsurrēxisset | 1. Person 1. cōnsurrēxissēmus 2. Person 2. cōnsurrēxissētis 3. Person 3. cōnsurrēxissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | cōnsurge! | cōnsurgite! |
Futur | 2. Person 2. cōnsurgito! 3. Person 3. cōnsurgito! | 2. Person 2. cōnsurgitōte! 3. Person 3. cōnsurgunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | cōnsurgere |
Perfekt | cōnsurrēxisse |
Futur | cōnsurrēctūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | cōnsurgens, cōnsurgentis |
Futur | cōnsurrēctūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | cōnsurgendī |
---|---|
Dativ | cōnsurgendō |
Akkusativ | ad cōnsurgendum |
Ablativ | cōnsurgendō |
Supinum
cōnsurrēctum |