consopire
<iō, īvī, ītum 4.>T. Lucretius Carus Lucr.,C. Suetonius Tranquillus Suet.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnsōpīō 2. Person 2. cōnsōpīs 3. Person 3. cōnsōpīt | 1. Person 1. cōnsōpīmus 2. Person 2. cōnsōpītis 3. Person 3. cōnsōpīunt |
Futur | 1. Person 1. cōnsōpīam 2. Person 2. cōnsōpīes 3. Person 3. cōnsōpīet | 1. Person 1. cōnsōpīemus 2. Person 2. cōnsōpīetis 3. Person 3. cōnsōpīent |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnsōpīebam 2. Person 2. cōnsōpīebās 3. Person 3. cōnsōpīebat | 1. Person 1. cōnsōpīebāmus 2. Person 2. cōnsōpīebātis 3. Person 3. cōnsōpīebant |
Perfekt | 1. Person 1. cōnsōpīvī 2. Person 2. cōnsōpīvisti 3. Person 3. cōnsōpīvit | 1. Person 1. cōnsōpīvimus 2. Person 2. cōnsōpīvistis 3. Person 3. cōnsōpīvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. cōnsōpīverō 2. Person 2. cōnsōpīveris 3. Person 3. cōnsōpīverit | 1. Person 1. cōnsōpīverimus 2. Person 2. cōnsōpīveritis 3. Person 3. cōnsōpīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnsōpīveram 2. Person 2. cōnsōpīverās 3. Person 3. cōnsōpīverat | 1. Person 1. cōnsōpīverāmus 2. Person 2. cōnsōpīverātis 3. Person 3. cōnsōpīverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnsōpīam 2. Person 2. cōnsōpīās 3. Person 3. cōnsōpīat | 1. Person 1. cōnsōpīāmus 2. Person 2. cōnsōpīātis 3. Person 3. cōnsōpīant |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnsōpīrem 2. Person 2. cōnsōpīrēs 3. Person 3. cōnsōpīret | 1. Person 1. cōnsōpīrēmus 2. Person 2. cōnsōpīrētis 3. Person 3. cōnsōpīrent |
Perfekt | 1. Person 1. cōnsōpīverim 2. Person 2. cōnsōpīveris 3. Person 3. cōnsōpīverit | 1. Person 1. cōnsōpīverimus 2. Person 2. cōnsōpīveritis 3. Person 3. cōnsōpīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnsōpīvissem 2. Person 2. cōnsōpīvissēs 3. Person 3. cōnsōpīvisset | 1. Person 1. cōnsōpīvissēmus 2. Person 2. cōnsōpīvissētis 3. Person 3. cōnsōpīvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | cōnsōpī! | cōnsōpīte! |
Futur | 2. Person 2. cōnsōpīto! 3. Person 3. cōnsōpīto! | 2. Person 2. cōnsōpītōte! 3. Person 3. cōnsōpīunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | cōnsōpīre |
Perfekt | cōnsōpīvisse |
Futur | cōnsōpītūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | cōnsōpīens, cōnsōpīentis |
Futur | cōnsōpītūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | cōnsōpīendī |
---|---|
Dativ | cōnsōpīendō |
Akkusativ | ad cōnsōpīendum |
Ablativ | cōnsōpīendō |
Supinum
cōnsōpītum |