concalere
<eō, con-calere, - 2.>T. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. concalēō 2. Person 2. concalēs 3. Person 3. concalēt | 1. Person 1. concalēmus 2. Person 2. concalētis 3. Person 3. concalēnt |
Futur | 1. Person 1. concalēbō 2. Person 2. concalēbis 3. Person 3. concalēbit | 1. Person 1. concalēbimus 2. Person 2. concalēbitis 3. Person 3. concalēbunt |
Imperfekt | 1. Person 1. concalēbam 2. Person 2. concalēbās 3. Person 3. concalēbat | 1. Person 1. concalēbāmus 2. Person 2. concalēbātis 3. Person 3. concalēbant |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Futur 2 | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. concalēam 2. Person 2. concalēās 3. Person 3. concalēat | 1. Person 1. concalēāmus 2. Person 2. concalēātis 3. Person 3. concalēant |
Imperfekt | 1. Person 1. concalērem 2. Person 2. concalērēs 3. Person 3. concalēret | 1. Person 1. concalērēmus 2. Person 2. concalērētis 3. Person 3. concalērent |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | concalē! | concalēte! |
Futur | 2. Person 2. concalēto! 3. Person 3. concalēto! | 2. Person 2. concalētōte! 3. Person 3. concalēnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | concalēre |
Perfekt | - |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | concalēns, concalēntis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | concalēndī |
---|---|
Dativ | concalēndō |
Akkusativ | ad concalēndum |
Ablativ | concalēndō |
Supinum
- |