commonefacere
<faciō, fēcī, factum 3.; passiv commone-fīō, factus sum 0.>Übersicht aller Übersetzungen
- commone-facere → siehe „com-monēre“commone-facere → siehe „com-monēre“
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. commonefaciō 2. Person 2. commonefacis 3. Person 3. commonefacit | 1. Person 1. commonefacimus 2. Person 2. commonefacitis 3. Person 3. commonefaciunt |
Futur | 1. Person 1. commonefaciam 2. Person 2. commonefaciēs 3. Person 3. commonefaciet | 1. Person 1. commonefaciēmus 2. Person 2. commonefaciētis 3. Person 3. commonefacient |
Imperfekt | 1. Person 1. commonefaciēbam 2. Person 2. commonefaciēbās 3. Person 3. commonefaciēbat | 1. Person 1. commonefaciēbāmus 2. Person 2. commonefaciēbātis 3. Person 3. commonefaciēbant |
Perfekt | 1. Person 1. commonefēcī 2. Person 2. commonefēcistī 3. Person 3. commonefēcit | 1. Person 1. commonefēcimus 2. Person 2. commonefēcistis 3. Person 3. commonefēcērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. commonefēcerō 2. Person 2. commonefēceris 3. Person 3. commonefēcerit | 1. Person 1. commonefēcerimus 2. Person 2. commonefēceritis 3. Person 3. commonefēcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. commonefēceram 2. Person 2. commonefēcerās 3. Person 3. commonefēcerat | 1. Person 1. commonefēcerāmus 2. Person 2. commonefēcerātis 3. Person 3. commonefēcerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. commonefaciam 2. Person 2. commonefaciās 3. Person 3. commonefaciat | 1. Person 1. commonefaciāmus 2. Person 2. commonefaciātis 3. Person 3. commonefaciant |
Imperfekt | 1. Person 1. commonefacerem 2. Person 2. commonefacerēs 3. Person 3. commonefaceret | 1. Person 1. commonefacerēmus 2. Person 2. commonefacerētis 3. Person 3. commonefacerent |
Perfekt | 1. Person 1. commonefēcerim 2. Person 2. commonefēceris 3. Person 3. commonefēcerit | 1. Person 1. commonefēcerimus 2. Person 2. commonefēceritis 3. Person 3. commonefēcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. commonefēcissem 2. Person 2. commonefēcissēs 3. Person 3. commonefēcisset | 1. Person 1. commonefēcissēmus 2. Person 2. commonefēcissētis 3. Person 3. commonefēcissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | commonefac | commonefacite |
Futur | 2. Person 2. commonefacitō 3. Person 3. commonefacitō | 2. Person 2. commonefacitōte 3. Person 3. commonefaciuntō |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | commonefacere |
Perfekt | commonefēcisse |
Futur | commonefactūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | commonefaciēns, facientis |
Futur | commonefactūrus,a ,um |
Gerundium
Genitiv | commonefaciendī |
---|---|
Dativ | commonefaciendō |
Akkusativ | ad commonefaciendum |
Ablativ | commonefaciendō |
Supinum
commonefactum |