apolactizare
<ō, āvī, ātum 1.>T. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
- fortstoßen, verschmähenapolactizāreapolactizāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. apolactizō 2. Person 2. apolactizās 3. Person 3. apolactizat | 1. Person 1. apolactizāmus 2. Person 2. apolactizātis 3. Person 3. apolactizant |
Futur | 1. Person 1. apolactizābō 2. Person 2. apolactizābis 3. Person 3. apolactizābit | 1. Person 1. apolactizābimus 2. Person 2. apolactizābitis 3. Person 3. apolactizābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. apolactizābam 2. Person 2. apolactizābās 3. Person 3. apolactizābat | 1. Person 1. apolactizābāmus 2. Person 2. apolactizābātis 3. Person 3. apolactizābant |
Perfekt | 1. Person 1. apolactizāvī 2. Person 2. apolactizāvisti 3. Person 3. apolactizāvit | 1. Person 1. apolactizāvimus 2. Person 2. apolactizāvistis 3. Person 3. apolactizāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. apolactizāverō 2. Person 2. apolactizāveris 3. Person 3. apolactizāverit | 1. Person 1. apolactizāverimus 2. Person 2. apolactizāveritis 3. Person 3. apolactizāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. apolactizāveram 2. Person 2. apolactizāverās 3. Person 3. apolactizāverat | 1. Person 1. apolactizāverāmus 2. Person 2. apolactizāverātis 3. Person 3. apolactizāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. apolactizem 2. Person 2. apolactizēs 3. Person 3. apolactizet | 1. Person 1. apolactizēmus 2. Person 2. apolactizētis 3. Person 3. apolactizent |
Imperfekt | 1. Person 1. apolactizārem 2. Person 2. apolactizārēs 3. Person 3. apolactizāret | 1. Person 1. apolactizārēmus 2. Person 2. apolactizārētis 3. Person 3. apolactizārent |
Perfekt | 1. Person 1. apolactizāverim 2. Person 2. apolactizāveris 3. Person 3. apolactizāverit | 1. Person 1. apolactizāverimus 2. Person 2. apolactizāveritis 3. Person 3. apolactizāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. apolactizāvissem 2. Person 2. apolactizāvissēs 3. Person 3. apolactizāvisset | 1. Person 1. apolactizāvissēmus 2. Person 2. apolactizāvissētis 3. Person 3. apolactizāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | apolactizā! | apolactizāte! |
Futur | 2. Person 2. apolactizāto! 3. Person 3. apolactizāto! | 2. Person 2. apolactizātōte! 3. Person 3. apolactizanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | apolactizāre |
Perfekt | apolactizāvisse |
Futur | apolactizātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | apolactizāns, apolactizantis |
Futur | apolactizātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | apolactizandī |
---|---|
Dativ | apolactizandō |
Akkusativ | ad apolactizandum |
Ablativ | apolactizandō |
Supinum
apolactizātum |