antevertere
<vertō, vertī, versum 3.>T. Maccius Plautus Plaut. ante-vertī <vertor, versus 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- vorangehen, Vorsprung gewinnenante-vertereante-vertere
- vorziehen (aliquid alicui rei etwas einer Sache)ante-vertere figurativ, in übertragenem Sinnfigante-vertere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. antevertō 2. Person 2. antevertis 3. Person 3. antevertit | 1. Person 1. antevertimus 2. Person 2. antevertitis 3. Person 3. antevertunt |
Futur | 1. Person 1. antevertam 2. Person 2. antevertēs 3. Person 3. antevertet | 1. Person 1. antevertēmus 2. Person 2. antevertētis 3. Person 3. antevertent |
Imperfekt | 1. Person 1. antevertēbam 2. Person 2. antevertēbās 3. Person 3. antevertēbat | 1. Person 1. antevertēbāmus 2. Person 2. antevertēbātis 3. Person 3. antevertēbant |
Perfekt | 1. Person 1. antevertī 2. Person 2. antevertistī 3. Person 3. antevertit | 1. Person 1. antevertimus 2. Person 2. antevertistis 3. Person 3. antevertērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. anteverterō 2. Person 2. anteverteris 3. Person 3. anteverterit | 1. Person 1. anteverterimus 2. Person 2. anteverteritis 3. Person 3. anteverterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. anteverteram 2. Person 2. anteverterās 3. Person 3. anteverterat | 1. Person 1. anteverterāmus 2. Person 2. anteverterātis 3. Person 3. anteverterant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. antevertam 2. Person 2. antevertās 3. Person 3. antevertat | 1. Person 1. antevertāmus 2. Person 2. antevertātis 3. Person 3. antevertant |
Imperfekt | 1. Person 1. anteverterem 2. Person 2. anteverterēs 3. Person 3. anteverteret | 1. Person 1. anteverterēmus 2. Person 2. anteverterētis 3. Person 3. anteverterent |
Perfekt | 1. Person 1. anteverterim 2. Person 2. anteverteris 3. Person 3. anteverterit | 1. Person 1. anteverterimus 2. Person 2. anteverteritis 3. Person 3. anteverterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. antevertissem 2. Person 2. antevertissēs 3. Person 3. antevertisset | 1. Person 1. antevertissēmus 2. Person 2. antevertissētis 3. Person 3. antevertissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | anteverte | antevertite |
Futur | 2. Person 2. antevertitō 3. Person 3. antevertitō | 2. Person 2. antevertitōte 3. Person 3. antevertuntō |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | antevertere |
Perfekt | antevertisse |
Futur | anteversūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | antevertēns, antevertentis |
Futur | anteversūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | antevertendī |
---|---|
Dativ | antevertendō |
Akkusativ | ad antevertendum |
Ablativ | antevertendō |
Supinum
anteversum |